12ωρη εφημερία και μετά προπόνηση για την Δρ Λιτλ
Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους αθλητές και τις αθλήτριες να συνδυάζουν τον πρωταθλητισμό με την εργασία τους και ειδικά το να είσαι γιατρός, όπως η Μακένζι Λιτλ, έχει ακόμα περισσότερες προκλήσεις. Η Αυστραλή παρά τις 12ωρες εφημερίες είτε το πρωί είτε το βράδυ κατάφερε να φύγει από το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τόκιο με το χάλκινο μετάλλιο στον ακοντισμό.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Πολλοί έσπευσαν να ασκήσουν κριτική στην Μακένζι Λιτλ (Αυστραλία) μετά την 12η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, αναφέροντας ότι δεν ασχολείται με την καριέρα της στον στίβο σοβαρά. Mε το που τελείωσε το σχολείο έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου σπούδασε βιολογία στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και παράλληλα με την ακαδημαϊκή της σταδιοδρομία κέρδισε δύο φορές το NCAA. Αποφοίτησε το 2019 και επέστρεψε στο Σίδνεϊ για να σπουδάσει ιατρική. Ολοκλήρωσε τις σπουδές το 2023, την χρονιά που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης.
Μετά από αυτό το μετάλλιο υπήρχαν πολλές προσδοκίες για το Παρίσι. Έριξε 62.82μ στα προκριματικά για να περάσει στον τελικό και στον μεγάλο αγώνα έμεινε στα 60.32μ. Ήταν η δεύτερη μικρότερη επίδοση που είχε καταγράψει σε αγώνα σε ολόκληρη την σεζόν της.
Ένα χρόνο αργότερα επέδειξε σε όσους την αμφισβήτησαν ότι είχαν άδικο για εκείνη. Συνέχισε να εργάζεται στα επίγοντα του νοσοκομείου «Royal North Shore» στο Σίδνεϊ, πραγματοποιώντας εφημερίες 12 ωρών, και περίπου δύο εβδομάδες πριν το Τόκιο και το παγκόσμιο πρωτάθλημα έσωσε την ζωή ενός άνδρα που υπέστη έμφραγμα. Κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο ξανά, επιβεβαιώνοντας ότι ανήκει στις κορυφαίες του κόσμου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διπλή ζωή της Λιτλ αποτελεί θέμα συζήτησης. Όταν το ακόντιο πηγαίνει μακριά παρομοιάζεται με ιδιοφυΐα και όταν αποτυγχάνει κάποιοι αμφισβητούν την αφοσίωσή της στον στίβο, αλλά η 28χρονη δεν χάνει τον χρόνο της ακούγοντας τους επικριτές της: «Είναι εύκολο να πεις ότι έχω ισορροπία και τα πράγματα λειτουργούν τέλεια όταν έχω ένα μετάλλιο κρεμασμένο στο λαιμό μου, αλλά πάντα υποστήριζα ότι ο συνδυασμός και των δυο είναι το καλύτερο για μένα. Αγωνίζομαι καλύτερα όταν είμαι χαρούμενη σε όλα τα κομμάτια της ζωής μου. Δεν νομίζω ότι έχω φτάσει εδώ που είμαι κυνηγώντας την επιβεβαίωση. Έχω λάβει κάποιες πολύ καλοπροαίρετες συμβουλές για το να αποσυρθώ από την ιατρική και να πάρω τον αθλητισμό πιο σοβαρά. Το έχω σκεφτεί και έχω αποφασίσει ότι δεν είναι ο δρόμος που θέλω να ακολουθήσω».
Η πίεση που υπάρχει στην δουλειά της, την έχει βοηθήσει να αντιμετωπίζει καλύτερα το άγχος της στις μεγάλες διοργανώσεις και πλέον εξελίσσεται μέσα από αυτή: «Η δουλειά κάνει το άγχος του αγώνα πιο διαχειρίσιμο. Νιώθω ότι ευδοκιμώ σε καταστάσεις υψηλής πίεσης. Τουλάχιστον, αυτό λέω στις συνεντεύξεις μου πριν από ένα χειρουργείο. Είμαι κάποια που της αρέσει να είναι απασχολημένη και μου αρέσει να έχω αυτή την πίεση». Και όσον αφορά την πολύωρη παρουσία της στο νοσοκομείο και έπειτα στο στάδιο έχει να πει ότι: «Το να προπονούμαι στο τέλος μιας πολύ κουραστικής μέρας και να σκέφτομαι άλλους αθλητές που μπορεί να κοιμούνται περισσότερο, να τρώνε ένα ωραίο και πλούσιο μεσημεριανό, να κάνουν αποθεραπεία και να κοιμούνται οκτώ ώρες, μερικές φορές λέω ότι αυτό θα ήταν ωραίο. Αλλά είναι δική μου επιλογή και ποια είμαι εγώ για να παραπονεθώ; Είναι μεγάλο προνόμιο».
