Η Μήδεια σε επίδειξη μόδας

Φόρτωση Text-to-Speech…

Εχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την Ηλέκτρα, τη Φαίδρα, τη Μήδεια, την Αντιγόνη να «εμφανίζονται» ξεχωριστά, σε διαφορετικές παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών. Οι ιστορίες τους, άλλοτε ακολουθώντας μία πιο μινιμαλιστική προσέγγιση και άλλοτε υπερθεματίζοντας σε συμβολισμούς, έχουν παρουσιαστεί από πλήθος σκηνοθετών, αφήνοντας έντονο το αποτύπωμά τους στο θεατρόφιλο κοινό. Τώρα όμως, για πρώτη φορά, οι μορφές αυτές συνταντιούνται όλες μαζί σε μία υβριδική παράσταση για να αφηγηθούν τις ιστορίες τους όχι πάνω σε μια κλασική σκηνή αλλά σε μια πασαρέλα, φορώντας ρούχα καταξιωμένων Ελλήνων σχεδιαστών.

«Η Ελληνική Ενωση Σχεδιαστών με προσέγγισε πριν από λίγο καιρό. Στόχος ήταν η μόδα να έρθει κοντά με τις παραστατικές τέχνες και αυτό πραγματοποιήθηκε μέσω του φεστιβάλ. Αφού γνώρισα τη δουλειά του καθενός, πρότεινα από ένα ή περισσότερα έργα τα οποία θα μπορούσαν να μελετήσουν, έτσι ώστε να εμπνευστούν από αυτά και να δημιουργήσουν ένα νέο κομμάτι», λέει η σκηνοθέτις Ζωή Χατζηαντωνίου για το «Dramode», το πρώτο θεατρικό ντεφιλέ, που θα παρουσιαστεί στην Πειραιώς 260.

Πρόκειται για μία πειραματική παράσταση, στην οποία το Φεστιβάλ Αθηνών δεν διστάζει να αναμείξει διαφορετικά είδη υλικών, ακροβατώντας συνειδητά ανάμεσα στην παράσταση και στο fashion show, χωρίς να απουσιάζουν οι χορογραφίες, η πρόζα και η μουσική.

Επάνω, η σχεδιάστρια μόδας Ορσαλία Παρθένη, που εμπνέεται από το «Insenso» του Μαρμαρινού, και, κάτω, η ηθοποιός Κατερίνα Λέχου στον ρόλο της Ηλέκτρας, η οποία θα φορέσει μία δημιουργία της Ντενίζ Ελευθερίου.

«Υπάρχει ελευθερία στις επιλογές. Ο κάθε σχεδιαστής δεν εμπνέεται αποκλειστικά και μόνον από παραστάσεις του φεστιβάλ, αλλά και από τα ίδια τα έργα, τους ηθοποιούς ή και τα κοστούμια μιας εμβληματικής παράστασης», εξηγεί η κ. Χατζηαντωνίου, περιγράφοντας με ενθουσιασμό το σύνολο που θα φορέσει η λυρική τραγουδίστρια Βασιλική Καραγιάννη, η οποία θα ερμηνεύσει τη «Νόρμα» του Μπελίνι, ως Μαρία Κάλλας. Το ένδυμα για την πολυαναμενόμενη αυτή εμφάνιση, που θα μας μεταφέρει στην Επίδαυρο του 1961, έχει σχεδιάσει ο Δημήτρης Ντάσιος.

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος θα ντύσει δύο χορεύτριες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για ένα δυναμικό ντουέτο, αντλώντας έμπνευση από τη «Λίμνη των Κύκνων», ενώ ο Γιώργος Ελευθεριάδης θα παρουσιάσει ενδιαφέρουσες δημιουργίες, με αφετηρία τους ήρωες του «Ονείρου θερινής νυκτός», του Σαίξπηρ, έτσι όπως τους παρουσίασε ο Τόμας Οστερμάιερ, το 2006 στην Πειραιώς 260. «Δεν πατάμε σε γνωστά μονοπάτια. Αλλωστε αυτό είναι το θέμα στη δημιουργία – πάντα κάτι να ψάχνεις», λέει ο κ. Ελευθεριάδης, σημειώνοντας ότι το «Dramode» και το 1ο Ελληνικό Φεστιβάλ Μόδας, που εκτυλίσσεται παράλληλα, θα μπορούσαν να αναδειχθούν σε σημείο αναφοράς της ελληνικής μόδας στη διεθνή σκηνή.

«Αφού γνώρισα τη δουλειά του καθενός, πρότεινα από ένα ή περισσότερα έργα, έτσι ώστε να εμπνευστούν από αυτά και να δημιουργήσουν ένα νέο κομμάτι», λέει η σκηνοθέτις Ζωή Χατζηαντωνίου.

Από αυτή τη συνάντηση δεν θα μπορούσαν να λείπουν και πιο σύγχρονα έργα που παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών, όπως για παράδειγμα το «Insenso» του Δ. Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, το οποίο ίσως να είναι και το πιο δύσκολα αναγνωρίσιμο έργο, σύμφωνα με την κ. Χατζηαντωντίου. Η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου θα είναι εκείνη που θα ενσαρκώσει την Κόμισσα Λίβια Σερπιέρι, ντυμένη με μία δημιουργία της Ορσαλίας Παρθένη, η οποία εναρμονίζεται με τη λογική της νέας της συλλογής. «Το ύφασμα του ρούχου είναι μπροκάρ και παραπέμπει ευθέως στο “Senso” του Βισκόντι, από όπου αντλεί και το “Insenso” τη θεματική του καταγωγή. Παράλληλα όμως μιλάμε για ένα σύγχρονο κομμάτι το οποίο έρχεται να πλαισιώσει αλλά και να αποτυπώσει το προφίλ μιας γυναίκας που από τη μία έχει προδοθεί και από την άλλη παραμένει δυναμική», σχολιάζει η κ. Παρθένη.

Εντύπωση αναμένεται να προκαλέσουν και οι «Ορνιθες» του Κουν, τα ρούχα των οποίων φέρουν την υπογραφή της Δάφνης Βαλέντε. Πρωταγωνιστές εδώ είναι μια ομάδα χορευτών ΑμεΑ, με επικεφαλής τον Ανδρέα Κολίσογλου, η οποία θα επιχειρήσει να φωτίσει την παράσταση του 1959.

Το «Dramode» καταλήγει να φέρει ένα ισχυρό κοινωνικό μήνυμα, παρόλο που –όπως παραδέχεται η σκηνοθέτις– η αρχική της πρόθεση δεν ήταν αυτή. «Στήνοντας την παράσταση ήταν αναπόφευκτο το να έρθουν στην επιφάνεια κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Ενα από τα θέματα που εμφανίζονταν συνεχώς μπροστά μου ήταν ο ρόλος της γυναίκας και συγκεκριμένα της γυναίκας μούσας. Συνειδητοποίησα ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότεροι σχεδιαστές έχουν ως μούσες μοντέλα γυναίκες», τονίζει η κ. Χατζηαντωνίου και προσθέτει ότι γι’ αυτόν τον λόγο «η τελευταία ενότητα της παράστασης είναι αφιερωμένη στις γυναίκες. Φιγούρες που πήραν ή που ζητούν εκδίκηση, ηρωίδες προδομένες από έναν πατέρα, σύζυγο, αδελφό, ενώνουν τις δυνάμεις τους και οι ιστορίες τους συνομιλούν μεταξύ τους σκηνικά».

Dramode, 18 Σεπτεμβρίου, Πειραιώς 260.