Μαμάδες με Ρούμι: Μαμάδες σε ρόλο ζογκλέρ

Σε μια εποχή που οι γυναίκες προσπαθούμε να έχουμε τη δύναμη της επιλογής  στο πώς θα ζήσουμε, τι θα σπουδάσουμε, με ποιον θα είμαστε, αν και πότε θα γίνουμε μητέρες, θα περίμενε κανείς πως η ισορροπία θα ήταν πιο εύκολη υπόθεση.

Κι όμως, υπάρχουν στιγμές που οι ρόλοι μας πολλαπλασιάζονται τόσο γρήγορα, που μοιάζουν να απαιτούν δεξιότητες… ζογκλέρ!

Οι Μαμάδες με Ρούμι, με καλεσμένη την Εύα Επιτροπάκη, επιχειρηματία και δημιουργό περιεχομένου, αναζητούν το πώς μπορούμε να κρατάμε τα πάντα χωρίς να χάνουμε τον εαυτό μας· να κάνουμε κόλπα ζογκλερικά, αλλά και να αφήνουμε κάτι να πέφτει κάτω!

Ακούστε εδώ το επεισόδιο:

Οταν το 24ωρο δεν φτάνει

Υπάρχουν μέρες που ένα 24ωρο δεν αρκεί. Το ξυπνητήρι χτυπάει, τα παιδιά πρέπει να ντυθούν, να φάνε, να φύγουν για το σχολείο, τα emails περιμένουν απάντηση, τα ρούχα είναι απλωμένα, το φαγητό δεν έχει μαγειρευτεί και το τηλέφωνο χτυπά ασταμάτητα.

Αν κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά αισθανθούμε πως έχουμε αναλάβει τόσες υποχρεώσεις που φοβόμαστε ότι κάτι θα πάει λάθος, ας πάρουμε μια ανάσα και ας θυμηθούμε πως δεν είμαστε μόνες! Ολες οι μαμάδες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ζούμε μέσα σε αυτή την καθημερινή τρέλα.

Είμαστε επαγγελματίες, σύντροφοι, κόρες, φίλες, μητέρες και ανάμεσα στους ρόλους που μας ορίζουν προσπαθούμε να βρούμε εκείνους που εμείς οι ίδιες επιλέγουμε.

Μπορεί να έχουμε την ελευθερία των επιλογών, αλλά μαζί της έρχονται και οι απαιτήσεις· η επιθυμία να είμαστε καλές παντού: στη δουλειά, στο σπίτι, στις σχέσεις, στα όνειρα, στον εαυτό μας.

Οταν το «πολλά» γίνεται «πάρα πολλά»

Δεν υπάρχει μαμά που να μην έχει ξεπεράσει κάποια στιγμή τα όριά της. Εκείνη τη στιγμή που αισθάνεται πως ακόμα και μια μικρή …σταγόνα φαντάζει σαν ωκεανός. Τότε είναι η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε πως δεν χρειάζεται να γίνουν όλα-  τουλάχιστον όχι ταυτόχρονα-, γιατί η ισορροπία δεν είναι η τέλεια συμμετρία αλλά ρυθμός. Και αυτός ο ρυθμός αλλάζει: άλλες μέρες χορεύει στους γρήγορους, απαιτητικούς ρυθμούς της δουλειάς κι άλλες κρύβεται μέσα σε μια αγκαλιά, σε μια βόλτα, σε κάτι που μοιάζει ασήμαντο αλλά είναι σημαντικό.

Μικρές, καθημερινές συνήθειες που βοηθούν

Δεν υπάρχει μαγικό ραβδί που θα κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη. Υπάρχουν όμως μικρές, σταθερές πράξεις φροντίδας, που μπορεί να φέρουν σημαντικές αλλαγές με θετικό πρόσημο.

• Ξεκινάμε τη μέρα με πρόθεση.
• Πριν ανοίξουμε το κινητό ή τον υπολογιστή, παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και σκεφτόμαστε: Τι θέλω να κάνω καλά σήμερα; Δεν χρειάζεται να είναι κάτι σπουδαίο ή μεγάλο· αρκεί να είναι ουσιαστικό.
• Οργανώνουμε, χωρίς να πιεζόμαστε. Οι λίστες, τα ημερολόγια και τα σημειωματάρια βοηθάνε, αρκεί να μη μας εγκλωβίζουν. Αφήνουμε πάντα λίγο χώρο για κάτι απρόοπτο,  που πάντα θα υπάρχει.
• Μαθαίνουμε να λέμε «όχι». Το να πούμε «όχι» σε κάτι που μας δυσκολεύει ή δεν χωράει στο πρόγραμμά μας δεν είναι άρνηση· είναι φροντίδα. Κάθε «όχι» που λέμε σε κάτι που μας εξαντλεί είναι «ναι» σε κάτι που μας επανατροφοδοτεί.
• Ζητάμε βοήθεια. Το να ζητάμε βοήθεια δεν είναι αδυναμία· είναι δύναμη. Κανείς δεν τα καταφέρνει μόνος και καμιά μας δεν χρειάζεται να προσπαθεί μόνη της. Μπορούμε να απευθυνθούμε σε ανθρώπους που εμπιστευόμαστε, σε φίλους, συγγενείς ή συναδέλφους αλλά και σε ειδικούς. Ενας ψυχολόγος, ένας σύμβουλος ή ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε ξανά ρυθμό, να διαχειριστούμε το άγχος, να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά. Η φροντίδα του εαυτού είναι πράξη θάρρους και συχνά ξεκινά από το να πούμε «χρειάζομαι βοήθεια».
• Κλείνουμε μικρά ραντεβού με τον εαυτό μας. Μια παύση μέσα στη μέρα για να πιούμε ήρεμα τον καφέ μας, ένας μικρός περίπατος, ένα χόμπι, λίγο διάβασμα στο τέλος της ημέρας.Οχι ως ανταμοιβή, αλλά ως ανάγκη.
• Θυμόμαστε το σώμα μας. Υπνος, νερό, φαγητό, άσκηση είναι τα βασικά, που όμως κάνουν τη μεγάλη διαφορά.
• Μένουμε συνδεδεμένες με άλλες μαμάδες. Μια κουβέντα στην παιδική χαρά, μια δραστηριότητα σε ένα μουσείο ή βιβλιοπωλείο, ένα πρόγραμμα για γονείς και μωρά. Στιγμές που γίνονται ανάσες και μας θυμίζουν ότι δεν είμαστε μόνες.

Να θυμόμαστε: δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειες

Δεν υπάρχει σωστός τρόπος να είμαστε μαμάδες, γυναίκες, άνθρωποι. Υπάρχει ο δικός μας τρόπος και κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία να τον ανακαλύπτουμε.

Η αυτοφροντίδα δεν είναι πολυτέλεια· είναι προϋπόθεση.

Για να είναι οι γύρω μας καλά, πρέπει πρώτα να είμαστε καλά κι εμείς. Κι όταν οι ρόλοι μας πολλαπλασιάζονται, το μυστικό δεν είναι να τους εξαλείψουμε, αλλά να μάθουμε να τους ισορροπούμε: να κρατάμε όσα μάς τρέφουν και να αφήνουμε να… πέφτουν όσα μάς βαραίνουν.

Δεν είμαστε σούπερ ήρωες – κι όμως, συχνά λειτουργούμε σαν να είμαστε. Η ψυχική και η σωματική μας υγεία δεν είναι διαπραγματεύσιμες και οι μικρές πράξεις φροντίδας, ένα «όχι» στην υπερφόρτωση, ένα διάλειμμα, μια βαθιά ανάσα μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά.

Γιατί η ζωή δεν θέλει τελειότητα· θέλει ρυθμό, παύσεις και καλοσύνη προς τον εαυτό μας.

Ακούστε και το επεισόδιο με τίτλο «Είναι δύσκολο να είσαι γονιός;».

Προτάσεις για βιβλία

• Πώς να μεγαλώσεις μια χαρούμενη μαμά – Anna Mathur, εκδ. Key Books
• Το μικρό βιβλίο αυτοφροντίδας της νέας μαμάς – Beccy Hands, Alexis Stickland, εκδ. Μεταίχμιο
• Γιατί δε μου το είχε πει κανείς; Πρακτικές συμβουλές για τα Πάνω και τα Κάτω της ζωής – Τζούλι Σμιθ, εκδ. Ψυχογιός
• Κακή νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα – Μανίνα Ζουμπουλάκη, εκδ. Παπαδόπουλος
• Οι 7 συνήθειες των εξαιρετικά αποτελεσματικών οικογενειών – Stephen R. Covey & Sandra Merrill Covey, εκδ. Κλειδάριθμος
• The Secret Diary of a New Mum (Aged 43¼) – Cari Rosen

Προτάσεις για ταινίες: