Το γερμανικό σχέδιο της Αγγλίας για να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο
Φόρτωση Text-to-Speech…
Οι Αγγλοι είναι λάτρεις της παράδοσης και πορεύονται με αυτή ως κινητήριο μοχλό. Οταν, λοιπόν, τέτοιες μέρες πριν από έναν χρόνο η ποδοσφαιρική ομοσπονδία ανακοίνωσε την πρόσληψη του Τόμας Τούχελ για την θέση του προπονητή της εθνικής ομάδας των Ανδρών, οι πλέον παραδοσιολάγνοι χαμογέλασαν πονηρά.
Ο λόγος; Η Αγγλία, παρότι η απόλυτη ποδοσφαιρομάνα και αυτή που μεταλαμπάδευσε το άθλημα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, έχει μόνο έναν μεγάλο τίτλο με τα Τρία Λιοντάρια: Το Παγκόσμιο Κύπελλο που κατέκτησε το 1966, στο σπίτι της όπου η κύρια (και μοναδική) γλώσσα είναι τα αγγλικά και με αντίπαλο την Δυτική Γερμανία (μετέπειτα Γερμανία) στον τελικό.
Το 2026, χρονιά που τελειώνει σε «6» (όπως το 1966), το Μουντιάλ διεξάγεται ως επί το πλείστον σε μια χώρα (Ηνωμένες Πολιτείες) όπου η κύρια (αλλά όχι μοναδική) γλώσσα είναι τα αγγλικά (όπως το 1966) και σε αυτή την διαδικασία θα εμπλακεί δεδομένα ένας Γερμανός (όπως το 1966)!
Αρκούν αυτές οι συμπτώσεις ώστε, στις 19 Ιουλίου του 2026, να παραλάβει ο αρχηγός Χάρι Κέιν από τα χέρια (πιθανότατα) του Ντόναλντ Τραμπ το Αγιο Δισκοπότηρο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου σε επίπεδο εθνικών ομάδων; Οχι, σε καμία περίπτωση.
Δίνει, όμως, μια επιπλέον ώθηση σε μια εξαιρετικά ταλαντούχα γενιά Αγγλων ποδοσφαιριστών που γνωρίζει ότι αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία, παρά τον δεδομένα σκληρό ανταγωνισμό από ομάδες όπως η κάτοχος Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι, η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία του Λαμίν Γιαμάλ, η Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο ή η Γαλλία του Κιλιάν Μπαπέ.
Το βράδυ της Τρίτης (14/10), με ένα εμφατικό πέρασμα από την Ρίγα (5-0 την Λετονία), η Αγγλία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που εξασφάλισε την παρουσία της στο Μουντιάλ που θα διεξαχθεί σε Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά και Μεξικό. Και, βεβαίως, φιλοδοξεί να είναι και η τελευταία που θα φύγει από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Η πρόκριση στην τελική φάση αποτελούσε υποχρέωση για τους Αγγλους και τον Τούχελ, αφού ο όμιλος στον οποίο κληρώθηκαν αποτελείται από ομάδες που βρίσκονται πολύ χαμηλότερα από αυτή στην κατάταξη της FIFA.
Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, αλλά εν προκειμένω λένε αυτή και μόνο αυτή. Η τέταρτη (πίσω μόνο από Ισπανία, Γαλλία και Αργεντινή) Αγγλία αντιμετώπισε (και κατατρόπωσε μέχρι τώρα, με έξι νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και 18-0 γκολ) την 34η Σερβία, την 66η Αλβανία, την 129η Εσθονία και την 156η Μολδαβία. Και τώρα τι;
Τώρα ο Τούχελ, ο οποίος στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου έθεσε ψηλά τον πήχη κάνοντας λόγο για «δεύτερο αστέρι (σ.σ. της παγκόσμιας πρωταθλήτριας) που μπορούμε να βάλουμε στην φανέλα μας», πρέπει καταρχάς να χτίσει γέφυρες με τον Τζουντ Μπέλινγκχαμ ώστε να επιστρέψει και να ενσωματωθεί ιδανικά και πάλι στην εθνική ομάδα.
Ο υπέρ ταλαντούχος μέσος της Ρεάλ Μαδρίτης είχε περάσει σε δεύτερο πλάνο εξαιτίας τραυματισμού, ο Τούχελ είπε (μάλλον εύστοχα) ότι κλειδί είναι το σύνολο και μέσω αυτού θα έρθει η επιτυχία, αλλά αποτελεί αδικαιολόγητη πολυτέλεια να μην λογίζεται ως βασικό στέλεχος της ομάδας ο Μπέλινγκχαμ.
Από την στιγμή που ο Τάσος Σιδηρόπουλος σφύριξε για τελευταία φορά στο γήπεδο «Νταουγκάβα» της Ρίγα, οι ειδικοί (και κυρίως οι μη ειδικοί) άρχισαν να συνθέτουν την αποστολή των Τριών Λιονταριών, αναρωτώμενοι σε ποια ονόματα θα καταλήξει ο Τούχελ για να πάρει μαζί του στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές με ταλέντο και παρελθόν στην εθνική ομάδα που βρίσκονται ανάμεσα στο «in» και το «out» και η παρουσία τους (ή όχι) θα εξαρτηθεί από την φόρμα τους, την σεζόν τους και τα προβλήματα τραυματισμού που ενίοτε τους ταλαιπωρούν.
Παίκτες όπως ο Μάρκους Ράσφορντ, ο Κόουλ Πάλμερ, ο Τζακ Γκρίλις έχουν δεδομένα θέση εφόσον είναι στα καλά τους, κάτι που ισχύει και για Τρεντ Αλεξάντερ Αρνολντ και Φιλ Φόντεν, την ώρα που, εκτός του αρχηγού (και αρχί – γκολτζή) Χάρι Κέιν και του Μπουκάγιο Σάκα, ουδείς θεωρείται σίγουρος για την επιθετική γραμμή.
Ο Τούχελ ξέρει ότι έχει μπροστά του περί τους επτά μήνες για να καταλήξει στις τελικές του επιλογές, δεν εφησυχάζει γιατί τώρα έρχονται τα πραγματικά δύσκολα και απαιτητικά και μένει αφοσιωμένος στο σχέδιο που είχε από την αρχή και έχει ως μεγάλο στόχο την κατάκτηση του Μουντιάλ στα αμερικανικά γήπεδα.
Τι περιλαμβάνει αυτό το σχέδιο; Πρωτίστως, όπως είχε πει στους παίκτες στην πρώτη τους συνάντηση στο προπονητικό κέντρο, πρέπει να δημιουργηθεί μια «αδελφότητα» στα αποδυτήρια, ώστε η ομάδα να παραμείνει ενωμένη και δυνατή στις αναποδιές που πιθανόν να εμφανιστούν.
Ο ένας παίκτης να είναι έτοιμος να πεθάνει (ποδοσφαιρικά εννοείται) για τον άλλο, να μην αποκλίνει από τον στόχο και, ει δυνατόν, να δημιουργηθεί μια στενή, σχεδόν φιλική σχέση μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Όπως εξήγησε ο 52χρονος Γερμανός, οι πιο επιτυχημένες ομάδες στην ιστορία του ΝΒΑ ήταν αυτές όπου οι παίκτες τους έκαναν περισσότερα high five και αγκαλιές μεταξύ τους.
Και αυτό θέλει για την Αγγλία του, η οποία πρέπει να βγάζει στο γήπεδο τις καλύτερες αρετές που παρουσιάζει η Premier League, η οποία άλλωστε είναι κύρια τροφοδότρια της ομάδας: Ταχύτητα, φυσική δύναμη, επιθετικότητα, επιμονή και πολλή, πολλή πίεση.
Το Μουντιάλ, βεβαίως, θα διεξαχθεί μετά από μια ακόμα φουλ απαιτητική σεζόν και, στην προσπάθεια να εμφανιστεί η Αγγλία όσο το δυνατόν πιο φρέσκια, ο Τούχελ και το επιτελείο του θα ελέγχουν συνεχώς την κατάσταση των παικτών με την βοήθεια της τεχνολογίας, έτοιμοι να επέμβουν όταν διαπιστωθεί ότι κάποιοι δείκτες δεν είναι όπως πρέπει.
Ο Γερμανός θέλει οι παίκτες του να έχουν ελευθερία κινήσεων για να αυτοσχεδιάζουν, χωρίς όμως να χάνεται ποτέ ο έλεγχος, στηριζόμενος σε μια σταθερή αμυντική γραμμή, η οποία θα εγγυάται την άνεση στους επιθετικογενείς παίκτες να κάνουν τα… δικά τους από την μέση και μπροστά.
Δεν πρόκειται να μείνει κολλημένος σε μια διάταξη, όπως συνήθως συνέβαινε με τον προκάτοχό του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, ο οποίος έδειχνε πολλές φορές να βάζει χαλινάρι στο ταλέντο των ποδοσφαιριστών του και να παρουσιάζει μια βαρετή, κουραστική με το παιχνίδι της ομάδα.
Σε αυτή την προσπάθεια, δεν πρόκειται να διστάσει να αφήσει εκτός κάποιο πρωτοκλασάτο όνομα εφόσον το κρίνει σκόπιμο, ακόμα και αν γνωρίζει ότι η πίεση από τον Τύπο και την φίλαθλη κοινή γνώμη θα είναι ασφυκτική.
Πρόσφατα, άλλωστε, δεν είχε κανένα πρόβλημα να τα βάλει με τον κόσμο που γέμισε το «Γουέμπλεϊ», επειδή δεν φώναζε και δεν στήριζε την ομάδα όπως εκείνος έκρινε ότι έπρεπε να κάνει. Θέλει όσους συμμετάσχουν σε αυτή την εθνική προσπάθεια να είναι 100% αφοσιωμένοι στον στόχο και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Μέσα και έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Επί εποχής Σάουθγκεϊτ, η Αγγλία νίκησε μόλις δύο από τα επτά παιχνίδια νοκ άουτ κόντρα σε ομάδες από το παγκόσμιο Top-10, χάνοντας σε δύο διαδοχικούς τελικούς Euro από Ιταλία (στα πέναλτι) και Ισπανία (στις λεπτομέρειες).
Ο Τούχελ καλείται να το αλλάξει (και) αυτό. Εχει στο πλευρό του το ταλέντο, την δίψα, μένει να φανεί αν και την (πάντα πολύτιμη) προσωπικότητα. Και, βεβαίως, την παράδοση, για να μην ξεχνιόμαστε…
