Υπάρχουν Παλαιστίνιοι «μακριά» από τη Χαμάς;
Φόρτωση Text-to-Speech…
Προχθές συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ημέρα εκείνη που τρομοκράτες της Χαμάς εισέβαλαν στο Ισραήλ. Δολοφόνησαν, βίασαν, πλιατσικολόγησαν κιμπούτς και συνέλαβαν ομήρους. Πολλοί απ’ αυτούς είναι ακόμη στα χέρια τους, νεκροί ή νεκροζώντανοι. Δύο χρόνια μετά, η τύχη τους αγνοείται. Μοιάζουν με φαντάσματα που τα χρησιμοποιεί η Χαμάς στις διαπραγματεύσεις για μια ειρήνη, την οποία η ίδια κατέστρεψε. Eχουμε ξεχάσει πως, αν δεν είχε γίνει η τρομοκρατική επίθεση, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία θα είχαν υπογράψει τις Συμφωνίες του Αβραάμ, μια συνθήκη ειρήνης που θα επηρέαζε καταλυτικά τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ επιτέθηκε στη Λωρίδα της Γάζας με στόχο να καταστρέψει την τρομοκρατική οργάνωση. Ως ένα σημείο, κατάφερε να την εξουδετερώσει, όπως εξουδετέρωσε και τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και κατέστρεψε τον μύθο ότι το Ιράν είναι μια υπερδύναμη που μπορεί να ελέγξει την περιοχή. Το Ισραήλ ξεκίνησε έναν πόλεμο με δυνάμεις που απειλούν την ύπαρξή του. Δύο χρόνια μετά, οι όμηροι έχουν σχεδόν ξεχαστεί. Αν εξαιρέσουμε τους δικούς τους, οι οποίοι εξακολουθούν να ελπίζουν ότι θα τους ξαναδούν ζωντανούς ή νεκρούς. Κατά τα λοιπά, αποτελούν έναν από τους όρους στο σχέδιο των 20 σημείων του προέδρου Τραμπ. Ακούγεται φρικαλέο, όμως, δυστυχώς, δεν έχει διαψευσθεί: από μία κοπέλα η Χαμάς θα επιστρέψει μερικά δόντια που απέμειναν για να ταυτιστεί το DNA της. Μια φρίκη την οποία η Χαμάς επιδεικνύει χωρίς αιδώ. Η φρίκη, εξάλλου, είναι το βασικό πολεμικό όπλο των απανταχού τρομοκρατών.
Προχθές στην Αθήνα, μια ομάδα ανθρώπων τίμησε την επέτειο της φρίκης με τον δικό της τρόπο. Εκλεισαν το κέντρο, κατά τα ειωθότα, και πορεύθηκαν προς την πρεσβεία του Ισραήλ. Ανέμιζαν παλαιστινιακές σημαίες και φώναξαν τα συνθήματά τους. Θα περίμενε κανείς πως ό,τι κι αν σκέφτονται όλοι αυτοί για τη Γάζα, όσο κι αν τους πονάνε οι άμαχοι που σκοτώθηκαν απ’ τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών, αυτήν ειδικά την ημέρα θα σιωπούσαν. Δεν περιμένω να αναγνωρίσουν την ευθύνη της Χαμάς για τα δεινά που υπέστησαν οι Παλαιστίνιοι εξαιτίας της. Απλώς περιμένω να ακούσω αυτές τις φωνές που επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν ότι ένα μεγάλο μέρος των Παλαιστινίων αποστασιοποιείται από τη δράση των τρομοκρατών. Η προχθεσινή ημέρα, τουλάχιστον στην Αθήνα, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξουν την αντίθεσή τους στην τρομοκρατία. Αντιθέτως, τη χρησιμοποίησαν για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στους τρομοκράτες. Και να αποδείξουν πως η συνθήκη ειρήνης και η ίδρυση παλαιστινιακού κράτους δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα όσο δεν ακούμε τους Παλαιστινίους που θέλουν να στείλουν την τρομοκρατική οργάνωση στα απόβλητα της δικής τους ιστορίας.
